相思一夜梅花发,忽到窗前疑是君。——卢仝有所思
谁言寸草心,报得三春晖。
借水开花自一奇,水沉为骨玉为肌。
平的世界,无远弗届。吾与诸君本无距离。诸君与吾相见恨晚。
霓裳一曲千峰上,舞破中原始下来。
投宿侵征骑,飞雪满孤村。
山回路转不见君,雪上空留马行处。
黑发不知勤学早,白首方悔读书迟。
十年一觉扬州梦,赢得青楼薄幸名。
若把西湖比西子,浓妆淡抹总相宜。
海内存知已,天涯若比邻。-(唐)王勃
此情可待成追忆,只是当时已惘然。
遥知不是雪,为有暗香来。(王安石:《梅花》)
无情不似多情苦,一寸还成千万缕。——晏殊玉楼春
玉魄冰肌何处去,霓裳高阳卧玉榻。
心较比干多一窍,病如西子胜三分。
若教眼底无离恨,不信人间有白头。——辛弃疾鹧鸪天
落红不是无情物,化作春泥更护花。
莫愁前路无知已,天下谁人不识君。-(唐)高适
梳洗罢,独倚望江楼。过尽千帆皆不是,斜晖脉脉水悠悠,肠断白苹洲!
有美人兮,见之不忘,一日不见兮,思之如狂。
耳聋难与人说话,插七插八惹人嫌。
深知身在情长在,前尘不共彩云飞。
芳菲歇去何须恨,夏木阳阴正可人。
滟滟随波千万里,何处春江无月明。
月出惊山鸟,时鸣春涧中。——王维〈〈鸟鸣涧〉〉
年年芳信负红梅,江畔垂垂又欲开。
有女妖且丽,裴回湘水湄。水湄兰杜芳,采之将寄谁。瓠犀发皓齿,双蛾颦翠眉。红脸如开莲,素肤若凝脂。绰约多逸态,轻盈不自持。尝矜绝代色,复恃倾城姿。
木末芙蓉花,山中发红萼。涧户寂无人,纷纷开自落。
以财交者,财尽则交绝;以色交者,华落而爱渝。-《战国策》