手如柔荑,肤如凝脂,领如蝤蛴,齿如瓠犀,螓首蛾眉,巧笑倩兮,美目眇兮。
空山新雨后,天气晚来秋。明月松间照,清泉石上流。竹喧归浣女,莲动下渔舟。随意春芳歇,王孙自可留。
美女卷珠帘,深坐蹙蛾眉,但见泪痕湿,不知心恨谁
数峰清苦,商略黄昏雨。
银烛秋光冷画屏,轻罗小扇扑流萤。
月光浸水水浸天,一派空明互回荡。
少壮不努力,老大徒伤悲。
当初相见,君恨相逢晚。一曲秦筝弹未遍,无奈昭阳人怨。
清晨,春姑娘穿着美丽的衣裳,舞着暖风,招展地笑着向我们走来,给大自然披上了新装,使万物显现出无限生机.一缕缕金黄色的阳光撒向刚披上新装的草地,阳光照耀着小草上的露珠儿,露珠儿显得晶莹透亮,美丽极了!……
忆君心似西江水,日夜东流无歇时。——鱼玄机江陵愁望有寄
此情可待成追忆,只是当时已惘然。-李商隐《锦瑟》
水声冰下咽,沙路雪中平。
人寿几何逝如朝霜。时无重至,华不再阳。
昨别今已春,鬓丝生几缕。
高髻云鬟宫样妆,春风一曲杜韦娘。司空见惯浑闲事,断尽苏州刺史肠。
折茎聊可佩,入室自成芳。
幽人空山,过雨采苹。薄言情悟,悠悠天韵。——(《自然》)
娥儿雪柳黄金缕,笑语盈盈暗香去。
我未成名君未嫁,可能俱是不如人。
蒹葭苍苍,白露为霜。所谓伊人,在水一方。
明月楼高休独倚,酒入愁肠,化作相思泪。-范仲淹《苏幕遮》
问世间,情是何物,直教生死相许。——元好问摸鱼儿二首其一
深知身在情长在,怅望江头江水声。——李商隐暮秋独游曲江
闲潭云影日悠悠,物换星移几度秋。阁中帝子今何在,滥外长江空自流。
人生若只如初见,何事秋风悲画扇?等闲变却故人心,却道故人心易变。骊山语罢清宵半,夜雨霖铃终不怨。何如薄幸锦衣儿,比翼连枝当日愿。
三日入厨房,洗手作羹汤。未谙姑食性,先遣小姑尝。——王建《新嫁娘词三首》
仰天大笑出门去,我辈岂是蓬蒿人。
关关雎鸠,在河之洲。窈窕淑女,君子好求。
擢纤纤之素手,雪皓腕而露形。
人之相识,贵在相知,人之相知,贵在知心。-(春秋)孟子