两情若是久长时,又岂在朝朝暮暮。
恒敛千金笑,长垂双玉啼
天长地久有时尽,此恨绵绵无绝期。
巧笑倩兮,美目盼兮。(诗经.卫风.硕人)
寻寻觅觅,冷冷清清,凄凄惨惨戚戚。乍暖还寒时候,最将难息。
直道相思了无益,未妨惆怅是清狂。
无端却被梅花恼,特地吹香破梦魂。
薄雾沿水波而来让我做一回江岸,象一个小小的卵石。
相思相见知何日?此时此夜难为情。
东边日出西边雨,道是无晴却有晴。
普天壤其无俪,旷千载而特生。
死生契阔,与子成说。执子之手,与子偕老。-佚名《诗经.邶风.击鼓》
移我琉璃榻,出置前窗下。左手持刀尺,右手执绫罗。朝成绣夹裙,晚成单罗衫。——《孔雀东南飞》
诚知此恨人人有,贫贱夫妻百事哀。——元稹遣悲怀三首其二
山绕平湖波撼城,湖光倒影浸山青,水晶楼下欲三更。
哦!春雨呀,原来你跟着春姑娘一起来到大地,使大地生机勃勃,散发着清新的气息.你灵巧的手,拔动着人们的心弦,拔动着人们美好的希望.
懂了泪水,就懂了人生
媚眼含羞合,丹唇逐笑开。风卷葡萄带,日照石榴裙。
西上莲花山,迢迢见明星。
亭皋木叶下,陇首秋云飞。
莫怕长洲桃李嫉,池边新栽七株梅。
秀色掩今古,荷花羞玉颜。(李白<西施>)
酒入愁肠化作相思泪,上穷碧落下黄泉。
雄关漫道真如铁,而今迈步从头越
檐流未滴梅花冻,一种清孤不等闲。
貌煞沉鱼美化身,卧薪尝胆出佳人。
千年的岁月流走了湘君夫人的狂歌狂舞沉埋了屈子夕阳般沉沙的胸膛只能楚天的白云黄鹤一江春水向东流!
儿童冬雪闹比邻,据岸愚儒却子珍。
莫道不消魂,帘卷西风,人比黄花瘦。
东家之子,增之一分则太长,减之一分则太短;著粉则太白,施朱则太赤。