山穷水尽疑无路,柳暗花明又一村.
怒发冲冠,凭阑处,潇潇雨歇。抬望眼,仰天长啸,壮怀激烈。三十功名尘与土,八千里路云和月。莫等闲,白了少年头,空悲切。
天门中断楚江开,碧水东流至此回。
似此星辰非昨夜,为谁风露立中宵。-黄景仁《绮怀诗二首其一》
人生若只如初见,何事秋风悲画扇?
花自飘零水自流。一种相思,两处闲愁。此情无计可消除,才下眉头,却上心头。
水何澹澹,山岛竦峙。
我本将心比明月,奈何明月照清渠。
新啼痕压旧啼痕,断肠人忆断肠人。
绣幕芙蓉一笑开,斜偎宝鸭衬香腮,眼波才动被人猜。
云昏无复影,冰合不闻湍。
家家流水,塘塘垂柳,五彩石清爽路。桃花源里走一回,携妻子,轻轻慢步。瓦屋栉比,院芳香郁,颇好客民风朴。来生木府做闲人,叹没有阎王笔簿。——《鹊桥仙·游丽江古城大砚镇》作者:小三皮
明月楼高休独倚,酒入愁肠,化作相思泪。——范仲淹苏幕遮
夏日艳阳去丽江,高原景色不寻常。白云朵朵树上挂,溪流汩汩山涧淌。梯田层叠似明镜,林间时隐现牛羊。又是一年农忙时,仿佛已闻稻花香。——《去丽江》作者:蓝色港湾
君若扬路尘,妾若浊水泥,浮沈各异势,会合何时谐?——曹植明月上高楼
一帘秋雨,满城枫叶,孤枕难眠!
关关雎鸠,在河之洲。窈窕淑女,君子好求。
娉娉袅袅十三余,豆蔻枝头二月初。——杜牧
樱桃樊素口杨柳小蛮腰。
人到情多情转薄,而今真个不多情。——纳兰性德摊破浣溪沙
问世间,情是何物,直教生死相许。-元好问《摸鱼儿二首其一》
冰合井泉月入闺,金缸青凝照悲啼。
轻罗小扇白兰花,纤腰玉带舞天纱,疑是仙女下凡来,回眸一笑胜星华。
美人既醉,朱颜酡些。(宋玉<招魂>)
天涯地角有穷时,只有相思无尽处。
路漫漫其修远昔,吾将上下而求索。
楼压黄河山满坐,风清水凉谁忍卧。
嗟余只影系人间,如何同生不同死?-陈衡恪《题春绮遗像》
绰约多逸态,轻盈不自持。尝矜绝代色,复恃倾城姿。
泉眼无声惜细流,树阴照水爱晴柔。