云想衣裳花想容,春风拂槛露华浓。若非群玉山头见,会向瑶台月下逢。
待得百花成蜜后,为谁辛苦为谁甜.
乌衣巷在何人住,回首令人忆谢家。
只空双溪舴艋舟,载不动许多愁。
相恨不如潮有信,相思始觉海非深。——白居易浪淘沙
月上柳梢头,人约黄昏后——宋.欧阳修《生查子》
香腮染赤,耳坠明珠直摇曳。
浮云游子意,落日故人情。
大鹏一日乘风起,扶摇直上九万里。
人吃人,钞买钞,何曾见。
嗟余只影系人间,如何同生不同死?
松迥月光先照鹤,寺寒沟水忽生冰。
嗟余只影系人间,如何同生不同死?——陈衡恪题春绮遗像
渐消酒色朱颜浅,欲语离情翠黛低
红豆生南国,春来发几枝。愿君多采撷,此物更相思。
一寸光阴一寸金寸金难买寸光阴。
天不老,情难绝。心似双丝网,中有千千结。——张先千秋岁
增之一分则太长,减之一分则太短,著粉则太白,施朱则太赤。
翩若惊鸿,婉若游龙。(曹植<洛神赋>)
轻罗小扇白兰花,纤腰玉带舞天纱,疑是仙女下凡来,回眸一笑胜星华。
一弹流水一弹月,半入江风半入云。对联
衣带渐宽终不悔,为伊消得人憔悴。
此情无计可消除,才下眉头却上心头。
死生契阔,与子成说。执子之手,与子偕老。-佚名《诗经.邶风.击鼓》
少年不识愁滋味,爱上层楼。爱上层楼,为赋新词强说愁。而今识尽愁滋味,欲说还休,欲说还休,却道天凉好个秋。
山有木兮木有枝,心悦君兮君不知。
有女妖且丽,裴回湘水湄。水湄兰杜芳,采之将寄谁。
相顾无言,惟有泪千行。
望夫处,江悠悠;化为石,不回头。山头日日风复雨,行人归来石应语。
他生莫作有情痴,人间无地著相思。——况周颐减字浣溪沙