平生不会相思,才会相思,便害相思。
虽有兄弟,不如友生。-《抱朴子.外交》
十人堪有九白眼,百无一用是书生。
沉舟侧畔千帆过,病树前头万木春。
筑城去,千人万人齐抱杵。
美女卷珠帘,深坐蹙蛾眉,但见泪痕湿,不知心恨谁。
春蚕到死丝方尽,蜡炬成灰泪始乾。
直道相思了无益,未妨惆怅是清狂。-李商隐《无题六首其三》
奇文共观赏,疑义相与析。
朱雀桥边野草花,乌衣巷口夕阳斜。
还君明珠双泪垂,恨不相逢未嫁时。
羹饭一时熟,不知贻阿谁。出门东向看,泪落沾我衣。
曾经沧海难为水,除却巫山不是云。——元稹离思五首其四
银烛秋光冷画屏,轻罗小扇扑流萤。
老来肺虚常咳嗽,一口一口吐粘痰。
室中更无人,惟有乳下孙。有孙母未去,出入无完裙。
九州生气恃风雷,万马齐喑究可哀。
长风破浪会有时,直挂云帆济沧海。
众众里寻他千百度,蓦然回首,那人却在,灯火阑珊处.
名花倾国两相欢,常得君王带笑看。
夙风野大,纸灰飞扬,阿兄归矣,犹屡屡回头望汝矣。
斜光照墟落,穷巷牛羊归。野老念牧童,倚杖候荆扉。雉雊麦苗秀,蚕眠桑叶稀。田夫荷锄至,相见语依依。即此羡闲逸,怅然歌式微。
闲静似娇花照水,行动如弱柳扶风。
夫因兵死守蓬茅,麻苎衣衫鬓发焦。桑柘废来犹纳税,田园荒尽尚征苗。时挑野菜和根煮,旋斫生柴带叶烧。任是深山更深处,也应无计避征徭。
愁聚眉峰尽日颦,千点啼痕,万点啼痕;晓看天色暮看云,行也思君!坐也思君。
河,源头飞来白天鹅。问询我,为谁作《三别》?
年年岁岁花相似,岁岁年年人不同。
小人淡如水,岁久情愈真。君子口如蜜,转眼如仇敌
共道幽香闻十里,绝知芳誉亘千乡。
东家之子,增之一分则太长,减之一分则太短;著粉则太白,施朱则太赤。眉如翠羽,肌如白雪,腰如束素,齿如含贝。嫣然一笑,惑阳城,迷下蔡。