曾经沧海难为水,除却巫山不是云。
巴东有巫山,窈窕神女颜.
两弯似蹙非蹙笼烟眉,一双似喜非喜含情目。
绿树村边合,青山郭外斜。
今时鹦鹉洲边过,唯有无情碧水流。
人闲桂花落,夜静春山空。月出惊山鸟,时鸣春涧中。
流水记得微风,记得微风的想法它的快慢,都在一念之间。
多情谁似南山月,特地暮云开。灞桥烟柳,曲江池馆,应待人来。
君有奇才我不贫。-(清)郑板桥
水到曲成,它们已心甘情愿历经十数年,有太多的沧桑需要覆盖。
此情可待成追忆,只是当时已惘然。
天长地久有时尽,此恨绵绵无绝期。
莫道不消魂,帘卷西风,人比黄花瘦。
盛年不重来,一日难再晨。及时宜自勉,岁月不待人。
佳人未肯回秋波,幼舆欲语防飞梭。
若有情,天涯也咫尺,若无情,咫尺也天涯。
秀靥艳比花娇,玉颜艳比春“红”。
满地黄花堆积。憔悴损,如今有谁堪摘?守著窗儿,独自怎生得黑?
执手相看泪眼,竟无语凝噎。——柳永雨霖铃
执手相看泪眼,竟无语凝噎。
莫等闲,白了少年头,空悲切。
梅衰未减态,春嫩不禁寒。
明眸善睐,靥辅承权,瑰姿艳逸,仪静体闲。
同来玩月人何在,风景依稀似去年。
平生不会相思,才会相思,便害相思。——徐再思折桂令
我本将心向明月,奈何明月照沟渠
似此星辰非昨夜,为谁风露立中宵。
众里寻她千百度,蓦然回首,哪人却在灯火阑珊处。
死生契阔,与子成说。执子之手,与子偕老。
无情最是台城柳,依旧烟笼十里堤。