春心莫共花争发,一寸相思一寸灰。
明月出天山,苍茫云海间。李白
节气不饶苗,岁月不饶人。
业无高卑志当坚,男儿有求安得闲?
人闲桂花落,夜静春山空。
相逢恨晚,人谁道早有轻离轻折。不是无情,都只为离合因缘难测。
红旗渠水进田间,禾苗长的绿艳艳。
旧香残粉似当初,人情恨不如.一春犹有数行书,秋来书更疏.
两情若是久长时,又岂在朝朝暮暮。-秦观《鹊桥仙》
生如春花之灿烂,死如秋叶之静美。
小院栽梅一两行,画空疏影满衣裳。
相见时难别亦难,东风无力百花残.
死生契阔,与子成说。执子之手,与子偕老。
渐消酒色朱颜浅,欲语离情翠黛低。
春意盎然春意阑珊红情绿意花红柳绿花香鸟语
俊眉修眼,顾盼神飞,文彩精华,见之忘俗。
云髻罢梳还对镜,罗衣欲换更添香。
腮凝新荔,鼻腻鹅脂,温柔沉默,观之可亲。
莫道不销魂,帘卷西风,人比黄花瘦。
小时不识月,呼作白玉盘。——李白〈〈古朗月行〉〉
此去经年,应是良辰好景虚设。便纵有千种风情,更与何人说。
关关雎鸠,在河之洲。窈宨淑女,君子好逑。-佚名《诗经.周南.关雎》
相思树底说相思,思郎恨郎郎不知。-梁启超《台湾竹枝词》
低回顾影无颜色,尚得君王不自持。
梅花此日未生芽,旋转乾坤属画家。
落红不是无情物,化作春泥更护花。-龚自珍《己亥杂诗》
相看两不厌,只有敬亭山。
忆君心似西江水,日夜东流无歇时。
借问汉宫谁得似?可怜飞燕倚新妆.
休言半纸无多重,万斛离愁尽耐担。——陈蓬姐寄外二首其二