去年今日此门中,人面桃花相映红。人面不知何处去,桃花依旧笑春风。
睥睨生辉,撩民气怀。
江深竹静两三家,多事红花映白花。报答春光知有处,应须美酒送生涯。
还君明珠双泪垂,恨不相逢未嫁时.
老得这样还不死,你要在世活千年。
旧时王榭堂前燕,飞入寻常百姓家。
解释春风无限恨,沈香亭北倚阑干。
千磨万击还坚劲,任尔东西南北风。
回头一笑百媚生,六宫粉黛无颜色。
星临万户动,月傍九霄多。杜甫
人生自是有情痴,此恨不关风与月。——欧阳修玉楼春
燕赵多佳人,美者颜如玉。
与君离别意,同是宦游人。海内存知己,天涯若比邻。(王勃:《送杜少府之任蜀州》)
盼明不明睡不着,一夜小便六七番。
面似芙蓉出水,腰如弱柳扶风。
两情若是久长时,又岂在朝朝暮暮。
律回岁晚冰霜少,春到人间草木知。
借问汉宫谁得似?可怜飞燕倚新妆。
死生契阔,与子成说。执子之手,与子偕老。-佚名《诗经.邶风.击鼓》
当时相见恨晚,彼此萦心目。
名花倾国两相欢,常得君王带笑看。解释春风无限恨,沈香亭北倚阑干。
北方有佳人,绝世而独立,一顾倾人城,再顾倾人国。宁不知倾城与倾国,佳人难再得
去年今日此门中,人面桃花相映红。人面不知何处去,桃花依旧笑春风——唐.崔护《题都城南庄》
若非群玉山头见,会向瑶台月下逢。
乌衣巷在何人住,回首令人忆谢家。
远而望之,皎若太阳升朝霞;迫而察之,灼若芙蕖出绿波。——曹植
野火烧不尽,春风吹又生。
邯郸驿里逢冬至,报膝灯前影伴身。
翩若轻云出岫,携佳人兮步迟迟腰肢袅娜似弱柳。
罗袖动香香不已,红蕖褭褭秋烟里。