云一呙,玉一梭,澹澹衫儿薄薄罗,轻颦双黛螺。
别时容易见时难。流水落花春去也,天上人间。
一峰一高人,两人相与语。此地有西湖,勾留不肯去。
醉别西楼醒不记,春梦秋云,聚散真容易。斜月半窗还少睡,画屏闲展吴山翠。衣上酒痕诗里字,点点行行,总是凄凉意。红烛自怜无好计,夜寒空替人垂泪。
俊眉修眼,顾盼神飞,文彩精华,见之忘俗。
其始来也,耀乎若白日初出照屋梁;其少进也,皎若明月舒其光。
江深竹静两三家,多事红花映白花。报答春光知有处,应须美酒送生涯。
入我相思门,知我相思苦,长相思兮长相忆,短相思兮无穷极。-李白《三五七言》
梧桐更兼细雨,到黄昏点点滴滴。
俏丽若三春之桃,清素若九秋之菊。
嗟余只影系人间,如何同生不同死?-陈衡恪《题春绮遗像》
东皋薄暮望,徙倚欲何依。树树皆秋色,山山唯落晖。
故西施病心而矉其里,其里之丑人见而美之,归亦捧心而矉其里。
皇皇三十载,书剑两无成。
愿我如星君如月,夜夜流光相皎洁。——范成大车遥遥篇
士别三日,当刮目相看。
如何让你遇见我,在我最美丽的时刻。为这,我已在佛前求了五百年,求他让我们结一段尘缘。
一寸相思千万绪,人间没个安排处。
清水出芙蓉,天然去雕饰。
人生贵相知,何用金与钱。-(唐)李白
直道相思了无益,未妨惆怅是清狂。-李商隐《无题六首其三》
好雨知时节,当春乃发生。
一寸相思千万绪,人间没个安排处。——李冠蝶恋花
藐姑射之山,有神人居焉。肌肤若冰雪,淖约若处子;不食五谷,吸风饮露;乘云气,御飞龙,而游乎四海之外;其神凝,使物不疵疠而年谷熟。——《庄子逍遥游》