去年今日此门中,人面桃花相映红。人面只今何处去,桃花依旧笑春风。
月黑雁飞高,单于夜遁逃。欲将轻骑逐,大雪满弓刀。
多情自古空余恨,好梦由来最易醒。
千朝回盼,万载流芳。
四面八方的水汇集而来它们找到自己的水位,静止下来。
风烟望五津。与君离别意,同是宦游人。海内存知己,天涯若比邻。
滴不尽相思血泪抛红豆,开不完春柳春花满画楼。——曹雪芹红豆词
欲寄彩笺兼尺素,山长水阔知何处。——晏殊鹊踏枝
东边日出西边雨,道是无晴却有晴。
有美人兮,见之不忘,一曰不见兮,思之如狂。
质傲清霜色,香含秋露华。
环佩归不得,塞外草如烟。犹恨汉宫月,时时照胡天。
仲夏苦夜短,开轩纳微凉。
一代倾城逐浪花,吴宫空自忆儿家。效颦莫笑东邻女,头白溪边尚浣纱。
玉蝉金雀三层插,翠髻高丛绿鬓虚。舞处春风吹落地,归来别赐一头梳。
自古圣贤皆寂寞,唯有饮者留其名。
绝代有佳人,幽居在空谷
淡眉如秋水,玉肌伴轻风。
—肌妙肤,弱骨纤形。
山南山北雪晴,千里万里月明。
落花人独立,微雨燕双飞。
尝矜绝代色,复恃倾城姿。
他生莫作有情痴,人间无地著相思。-况周颐《减字浣溪沙》
我歌月徘徊,我舞影零乱。——李白《月下独酌》
是岁江南旱,衢州人食人!
回眸一笑百魅生,六宫粉黛无颜色。
无心记,糊涂缠,常拿初二当初三。
莫听穿林打叶声,何妨吟啸且徐行。竹杖芒鞋轻胜马,谁怕?一蓑烟雨任平生。
十三能织素,十四学裁衣,十五弹箜篌,十六诵诗书。——《孔雀东南飞》
等闲变却故人心,却道故人心易变。